Choroba to stan nienormalny
Choroba jest stanem nienormalnym
Wielu z nas zadaje sobie pytanie, dlaczego właściwie Bóg Miłości dopuszcza chorobę do człowieka i zezwala na jego cierpienie skoro darzy nas miłością. Zapominamy jednak, że cierpienie nie jest ani pragnieniem, ani darem Boga. Zamiast skupić się na swojej dysharmonii rozpatrujemy chorobę w kategoriach przypadku, szczęścia lub pecha. Prawdziwą i niezmienną przyczyną choroby i cierpienia są myśli, postawy wewnętrzne, stosunek do innych i samego siebie.
Problemy z odkrywaniem rzeczywistości ukrytej pod pozorami nie są niczym nowym. Już Sokrates głosił przed około 2400 laty „Nie istnieje taka choroba ciała, która byłaby oddzielona od duszy”. Platon najbardziej zdolny uczeń Sokratesa również skarżył się tymi słowami „Największym błędem w postępowaniu z chorobami jest to, że istnieją osobne lekarstwa dla ciała i osobne dla duszy, gdy tymczasem obydwie te sfery nie powinny być od siebie oddzielone”.
Dusza i ciało postrzegane są jako dwie odmienne płaszczyzny – dzieje się tak odkąd medycyna podzieliła człowieka na osobne części. Mamy wielu specjalistów od odrębnych organów i leki, które lecząc jedno psują inne. Na szczęście ostatnie lata badań wyraźnie pokazują że był to ślepy zaułek i wzrasta ilość lekarzy traktujących człowieka holistycznie.
Gdyby szukać dowodów naukowych na istnienie zależności między duszą, a ciałem to wystarczą proste fakty takie jak: Czerwienimy się gdy czujemy się zakłopotani, płaczemy gdy jesteśmy smutni, wiwatujemy i klaszczemy z nadmiaru emocji, bledniemy ze strachu albo „czujemy serce w gardle” i „włosy stają nam dęba” ze strachu, „żółć nas zalewa” ze złości. To co przeżywa nasza dusza znajduje zawsze odzwierciedlenie w reakcjach ciała.
Jeśli przyjrzymy się uważnie wykonywanym przez nas czynnościom odkryjemy, że każda z nich składa się z czterech etapów.
Pierwszy rozpoczyna się w myślach i wyobraźni, a polega na opracowaniu działania. Jeśli w tej fazie na etapie myśli dojdzie do zablokowania dalszych działań mogą pojawić się migreny spowodowane napięciem i zakłócenia snu.
W drugiej fazie ciało przygotowuje się do realizacji zamiarów – wzrasta ciśnienie krwi tętno jest przyśpieszone, zostaje pobudzony układ krążenia. Jeśli energia zostanie zatrzymana na etapie funkcjonalnego przygotowania ciała, efektem jest wysokie ciśnienie krwi i ogólny stan napięcia ciała.
Na trzecim etapie ciało reaguje zwiększoną aktywnością nerwów co prowadzi do fazy czwartej. W tej fazie zakłócenia prowadzą do nerwobóli, stwardnienia rozsianego, półpaśca lub nerwicy.
W fazie czwartej następuje pobudzenie mięśni które mają wykonać zamierzony czyn. Jeśli energia zostanie zatrzymana na etapie układu mięśniowego prowadzi to do chorób narządu ruchu takich jak reumatyzm, artretyzm, paraliż.
Gdy dochodzi do zablokowania energii życiowej na którymkolwiek z etapów i powstałe blokady nie zostaną w porę usunięte wówczas życie samo stawia na drodze odpowiednią lekcję zmuszając w ten sposób człowieka do podjęcia koniecznych kroków.
Kilka przykładów chorób i ich przyczyn psychicznych:
Otyłość chorobliwa – wewnętrzna pustka, głód miłości, pragnienie czułości, poczucie słabości, fałszywy obraz samego siebie.
Alkoholizm – poszukiwanie „samego siebie”, uczucie przeciążenia, brak gotowości do tego by wyjść naprzeciw problemom życia.
Anemia – „jestem słaby”, brak mi zaangażowania w życie, niechęć, obojętność.
Ciśnienie krwi podwyższone – hiperaktywność, tłumiona agresja, burza emocji, chorobliwe ambicje
Dolegliwość woreczka żółciowego – złość, agresja które są „połykane”
Problemy z kręgosłupem – umysłowe przeciążenie, frustracja, zbyt wielka odpowiedzialność, brak wsparcia, lęki, poczucie winy.
Infekcje – gwałtowne nieświadome spory i konflikty, wezwanie do podejmowania samodzielnych decyzji i ponoszenia ich konsekwencji.
Źródło: Co choroba mówi o tobie Kurt TEPPERWEIN
Grażyna Rakoczy